روزی که بیاید.

اقای خوبم مهدی جان ان زمان کی است که توراببینم وان صدای دلنوازت راازخانه ی خدابشنوم وبه

یاری توبشتابم.کی ان روزمی رسیدکه زمین را پرازعدل ودادکنی.

وقتی می بینم همسایه ای پول و مال زیادیاماهمسایه ی ان شب گرسنه سربربالین می گذاردوکودکانش

تقاضای تکه ای نان ازاودارنداماپدرچیزی نداردبه کودکانش بدهد

دلم بیش ترتورامی خواهد بیش تردلم برای توتنگ می شودمهدی جان.هرهفته جمعه ها بیش ازقبل دلم

هوای تورا می کند وتورامی خواهداقای خوبی پس کی میایی.

غصه می خورم وقلبم پرازاندوه می شودکه می بینم یارانت هنوز به 113نفرنرسیده اندکه بیایی. اندوه

قلبم رافرامی گیردکه می بینم بعضی ازمردم زبانن یاصاحب

زمان میگویندوتقاضای امدنت رامی کنندامادردلشان چیزدیگری است.

گریه های جمعه ات ازگناهان مردم وقتی که نامه ی اعمالشان رامی خوانی وگریه های عاشقانت برای

امدنت کافی نیست.روزهای جمعه به امیدامدنت ودیدن صورت

پرمهرت کوچه های تنهایی راکه انتظارتورامی کشدانتظارقدم هایت راکه برمی داری هریکازاین قدم

هابرای توعبادت کردن است.لحظه ای خداووجودش درنگ نمی

کنی .کی میایی که دنیا راگلستان کنی وباظلم وستم وشرک وبدی بجنگی.ای مولای خوبان کی به یاری

وکمک ما میایی ییاریمان کن تاازدین اسلام پیرویی کنیم

واقعی توباشیم.ای سردار شجاع ماهمه درانتظارتویم بیاومستضعفان رادریاب ای گل بوستان خوبی وپاکی

دیدارتوبهترین هدیه برای ماست یبن اززهرا.کی است که ان

روزندای الاه واکبرالاه و اکبرتودرگوش زمان بپیچدوبالحن زیبای خودیاری بخواهی کیست ان کس

مرایاری کند.ارزومیکنم ازته قلب که یارویاورتوباشم.

نویسنده فاطمه محدثی.